Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

ΕΣΩΤΕΡΙΚΌΣ ΜΟΝΌΛΟΓΟΣ ΑΛΉΘΕΙΑΣ Ή ΤΡΕΛΈΣ ΣΚΈΨΕΙΣ ΦΥΓΉΣ;P



το ένιωσα αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω…φοβόμουν και μέσα μου έκλαιγα, η ψυχή μου έκλαιγε σαν μικρό παιδί. τι είναι όμως ο φόβος;! συναίσθημα της ζωής, συναίσθημα του θανάτου ή συναίσθημα και των δύο. τελικά τι; θα ζήσω τον φόβο για τη ζωή ή για το θάνατο, θα αντέξω ή θα χαθώ;
ακόμα το αισθάνομαι αλλά όχι δεν θα το παραδεχτώ…φοβάμαι, ναι φοβάμαι να το παραδεχτώ! γιατί; δεν ξέρω γιατί, απλά φοβάμαι…και η ψυχή μου κλαίει και ουρλιάζει στο σκοτάδι της. και τα συναισθήματα τι είναι τελικά;
να πάλι το νιώθω…τώρα όμως θέλω να γελάσω και η ψυχή μου να παίξει σαν παιδί, να γελάσω μέχρι να πονέσει το στομάχι μου και μετά θα αρχίσω πάλι να κλαίω, το ξέρω θα αρχίσω πάλι να κλαίω και η ψυχή μου θα βυθιστεί μέσα στη μιζέρια της και η γαλήνη της θα εξαφανιστεί για άλλη μια φορά…
σταματα! δεν θέλω να σκέφτομαι άλλο! δεν θέλω να νιώθω άλλο! δεν μου αρέσει αυτό! σταματα!ποναω!φοβαμαι!
καληνύχτα, θα ζήσω στο πουθενά και θα χαθώ στον αέρα.
αντίο λευκέ μου θάνατε…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου